Sa isang maliit na bayan sa tabi ng dagat, may isang kabataang nagngangalang Alon. Ang kanyang tahanan ay pinalilibutan ng mga bundok na tila nagmamasid sa kanyang mga pagkilos. Lumaki siya sa isang pook na puno ng mga alamat at tradisyon, kung saan ang bawat kanto ay may kwento, at ang bawat tao ay may bahagi sa mas malaking salinlahi. Sa araw ng kanilang pista, kung kailan ang mga tao ay nagbubuklod-buklod at nagdiriwang ng kanilang kultura, naisip ni Alon kung bakit nga ba ang mga tao sa kanilang bayan ay may mga natatanging paraan ng pagdiriwang. Habang ang mga makukulay na banderitas ay sumasayaw sa hangin, sumagi sa isip niya ang mga paliwanag ng kanyang guro tungkol sa antropolohiya, kaya't nagpasya siyang mag-imbestiga.
Habang naglalakad si Alon sa mga makitid na kalye na nababalutan ng mga ngiti at tawanan, nakasalubong niya ang isang matandang tao na may malalim na kaalaman sa nakaraan ng bayan. "Pareng Ruel!" ang tawag niya, ang boses niya ay puno ng curiosidad. "Bakit kaya ang ating bayan ay may mga kakaibang ritwal sa pista?" Tanong niya, na tila sabik na malaman ang mga sagot. Ngumiti ang matanda, na para bang naaaninag ang mga alaala ng nakaraan sa kanyang mga mata. "Tama ka, Alon. Ang antropolohiya ay isang susi sa pag-unawa ng ating mga kultura. Ang mga ritwal na ito ay bahagi ng ating pagkakakilanlan. Sa bawat sayaw at awit, may storya tayong tinatahak. Ang mga ito ay hindi lamang mga kilos; mga mensahe ng ating mga ninuno na isinasalin mula sa isang henerasyon patungo sa susunod. Sa pagtulong sa atin na maunawaan ang mga pagbabagong nangyari sa ating komunidad, naipapakita nito ang pag-unlad ng ating lipunan at politika."
Nang bumalik si Alon sa bahay, puno siya ng mga katanungan at bagong kaalaman. Ang mga sinasambit ni Pareng Ruel ay parang mga ilaw na nagbigay-linaw sa kanyang isipan. Tinamaan siya ng ideya: kaya pala ang mga tradisyon at kultura ay mahalaga hindi lamang sa kasaysayan, kundi sa kasalukuyan! Kung walang pagpapahalaga sa ating mga ugat, paano tayo matututo mula sa mga pagkakamali at tagumpay ng nakaraan? Ang bawat kwento ng ating bayan, mula sa mga nakalipas na henerasyon hanggang sa kasalukuyan, ay may mga aral na makakatulong sa pagbuo ng mas magandang kinabukasan. Sa puso ng bawat tao, dala nila ang mga prinsipyo ng antropolohiya na nag-aambag sa pagbabago ng lipunan at politika.
Sabi nga, ang sining ng pagsas storytelling ay hindi lamang para sa mga manunulat, kundi para sa lahat ng tao. Habang binabalikan niya ang kanyang araw sa piyesta, napagtanto ni Alon na ang kultura ay hindi lamang isang bahagi ng ating pagkatao, kundi ito rin ang ating gabay sa hinaharap. Ang mga sayaw, awit, at tradisyon ay may dalang mensahe: ang ating pagkakaisa at pagkakaiba ay maaaring magsama-sama upang lumikha ng isang mas maliwanag na kinabukasan. Kaya't sa mga tanong at sagot, natutunan ni Alon na maging mapanuri, na hindi matatakot na mapagtanto ang halaga ng kanyang nakaraan bilang gabay sa kanyang kinabukasan. Sa huli, ang mga prinsipyo ng antropolohiya ay nagbigay sa kanya hindi lamang ng kaalaman, kundi ng inspirasyon upang maging mas aktibong bahagi ng kanyang komunidad at kasaysayan.
