Sa isang tahimik at masayang bayan na tinatawag na Pamilya Ville, may isang batang lalaki na nagngangalang Juan. Si Juan ay hindi lang basta masayahin; siya rin ay puno ng kuryosidad at pagnanais na makilala ang kanyang mga kapitbahay at ang kanilang mga kwento. Isang umagang malaon na ang araw ay sumisikat at ang mga ibon ay masayang umaawit, nagpasya siyang maglaro sa kanyang bakuran. Habang siya ay naglalaro ng habulan kasama ang kanyang mga kaibigan, napansin niya ang mga iba't ibang uri ng pamilya sa kanilang barangay. "Anu-ano kaya ang mga uri ng pamilya?" tanong niya sa kanyang sarili. Ang tanong na ito ay nag-udyok sa kanya na maglakbay at mag-explore sa iba’t ibang tahanan sa kanyang paligid.
Una niyang nakita ang isang nuclear family sa bahay ni Mang Pedro at Aling Maria. Habang siya ay nakatingin mula sa kanyang pinto, nakita niyang sama-samang nag-aalmusal ang buong pamilya. Sinasaing ni Aling Maria ang kanilang paboritong sinigang habang si Mang Pedro naman ay nagkukuwento tungkol sa kanyang araw sa trabaho. Ang kanilang anak na si Liza ay abala sa pag-aalaga sa kanilang alagang pusa. "Tama! Ang nuclear family ay binubuo ng mga magulang at mga anak na sama-samang namumuhay. Nakakatuwang tingnan ang kanilang pagmamahalan at pagtutulungan!" naisip ni Juan habang pinapanuod ang kanilang masayang salu-salo. Sa kanyang isipan, naiisip niya ang mga pamilya na nakasama niya sa kanyang mga laro, at naramdaman niya ang init ng kanilang pagmamahalan.
Habang naglalakad siya sa makulay na kalsada ng Pamilya Ville, nakarinig siya ng masayang tawanan mula sa isang bahay na puno ng liwanag at galak. Pumasok siya at nakita ang isang extended family na naglalaro sa kanilang likod-bahay. Ang mga lola at lolo ay nakaupo sa lilim ng puno, habang ang mga tiya at mga pinsan ni Juan ay naglalaro ng habulan at tagu-taguan. "Wow! Kaya pala may extended family!" sigaw ni Juan sa kanyang isipan. Napansin niyang sila ay nagbibigay tulong sa isa’t isa; si Lola ay nag-aalaga sa mga bata habang si Tiya ay nagluluto ng paborito nilang meryenda, ang lumpiang shanghai. Nakita ni Juan ang pagkakaisa at pagmamahal sa bawat ngiti at tawanan ng kanyang mga kamag-anak, at naisip niya kung gaano kahalaga ang pagkakaroon ng maraming tao sa isang pamilya na nagtutulungan at nagmamahalan kahit na hindi sila sa isang bahay nakatira.
Ngunit sa kanyang paglalakbay, hindi lahat ng nakita ni Juan ay puno ng saya. Sa tabi ng kalsada, nakita si Inang Rosa na nag-aalaga sa kanyang anak na si Miguel mag-isa. Sa kabila ng kanyang pagod, makikita ang ngiti sa kanyang mukha habang pinapasaya niya si Miguel sa mga simpleng laro. "Ah, ito ang solo parent family," naisip ni Juan. Nakita niya ang matinding pagmamahal ni Inang Rosa sa kanyang anak. "Kahit na siya ay nag-iisa, puno pa rin ng saya at pag-asa ang kanilang pamilya," sabi niya sa kanyang sarili. Habang pinapanood niya ang kanilang simpleng buhay, napagtanto ni Juan na hindi mahalaga kung gaano karaming tao ang nasa isang pamilya; ang tunay na mahalaga ay ang pagmamahalan at pagsasama.
Matapos ang kanyang masayang paglalakbay, nagbalik si Juan sa kanyang tahanan. Puno siya ng kaalaman ukol sa iba’t ibang uri ng pamilya sa Pamilya Ville. Hindi lang siya naging masaya sa kanyang sariling pamilya, kundi naunawaan din niya na bawat pamilya, anuman ang uri, ay may kanya-kanyang kwento ng pagmamahal at pagsasama. "Kaya pala ang saya sa ating bayan, dahil sa bawat pamilya, kahit anong anyo, ay may pagmamahalan na nag-uugnay sa atin!" natapos niyang isiping masigla at puno ng inspirasyon. Sa kanyang puso, dalangin niyang madala ang mga kwentong ito sa kanyang mga kaibigan, at magsimula ng isang mas maliwanag at mas masayang kwento sa kanilang kinalalagyan.
