Sa isang tahimik at masilayan na baryo na napapaligiran ng luntiang mga bundok at asul na dagat, may isang bata na ang pangalan ay Andoy. Isang mainit na umaga, habang naglalakad siya sa tabi ng malinaw na sapa, nakakita siya ng isang matandang babae na nakaupo sa ilalim ng isang puno ng mangga. Ang kanyang mga mata ay nakatulala sa malayo, tila may iniisip na mabigat. Minsan, ang kanyang ngiti ay biglang papalitan ng kunot ng noo. "Ate, ano po ang iniisip ninyo?" tanong ni Andoy na puno ng pagkabighani. Sumagot ang matanda, "Nais kong makabuo ng isang kwento, ngunit hindi ko alam kung ano ang magiging wakas nito. Gusto kong ituro ang kahalagahan ng mga pangarap at pag-asa, ngunit tila naliligaw ako sa mga ideya."
Naisip ni Andoy na ito ay isang magandang pagkakataon upang ipakita ang kanyang galing sa pagbuo ng mga posibleng wakas. "Maari po ba akong tumulong?" tanong niya na puno ng sigla. Hindi nagtagal, dumating ang kanyang mga kaibigan, sina Liza at Marco, na sabik na sabik na makinig sa usapan. Nag-usap silang tatlo tungkol sa kwento ng isang batang naglalakbay upang makahanap ng kayamanan, na ang ngiti ng kanilang mga labi ay tila nag-aanyaya sa kanilang pagkamalikhain. Pero ang tanong ay, ano ang mangyayari pagkatapos niyang makatagpo ng kayamanan?
Habang nag-uusap, nagbigay ng kanilang ideya si Liza. "Baka kapag nakuha na ng batang bida ang kayamanan, magbuo siya ng paaralan para sa lahat ng bata sa baryo!" Sinang-ayunan ito ni Andoy at sabik na nagtanong, "Ano ang mangyayari sa mga bata sa paaralang ito?" "Syempre, lahat sila ay matututo at magkakaroon ng magandang kinabukasan!" sagot ni Liza na may ngiti sa kanyang mukha. Samantalang si Marco naman ay may naiibang ideya. "Pero, paano kung hindi ito kayamanan kundi isang mahika na magdadala sa kanya sa ibang mundo?" ang tanong niya na tila may kasamang misteryo.
Habang patuloy silang nag-iisip, nagsimula silang mag-imagine ng iba’t ibang senaryo. "Kung siya ay magtatayo ng paaralan, napakaraming bata ang matutulungan. Pero, kung siya ay maiiwan sa ibang mundo, ano ang mangyayari sa kanyang pamilya?" tanong ni Marco na nag-udyok sa kanilang isipan. Mula sa mga simpleng ideya, umusbong ang mas masalimuot na mga kwento. Ang kanilang talakayan ay puno ng sigla at kasiyahan habang nag-iisip sila ng iba’t ibang posibleng pagtatapos. Napagtanto nilang ang bawat wakas ay may kanya-kanyang aral at kahulugan.
Nang matapos ang kanilang kwentuhan, napansin ni Andoy na puno na ng iba’t ibang ideya ang kanilang mga isipan. Ang kanyang puso ay tumatalon sa saya, puno ng inspirasyon at pagnanais na ipagpatuloy ang paglikha ng mga kwento na puno ng mga aral at pag-asa. Nagpasya si Andoy na isulat ang kwento at ipakita ito sa kanyang guro, kaya't magiging inspirasyon din ito para sa iba! Sa pag-uwi niya, dala niya ang mga pangarap hindi lamang ng kanyang sarili kundi pati na rin ng kanyang mga kaibigan at ng matandang babae. Sa kanyang kalooban, alam niyang ang bawat kwento ay may kapangyarihang magbukas ng isipan at magbigay ng pag-asa, at sama-sama silang maglalakbay upang makagawa ng isang magandang kuwento na magdadala sa bawat isa patungo sa mas maliwanag na kinabukasan.
